พนาดร, พนาดอน หมายถึง น. ป่าสูง, ใช้ว่า วนาดร หรือ วนาดอน ก็มี.
[พะนาทะวา] น. ทางป่า.
น. ป่าอันรื่นรมย์. (ป., ส. วน + อาราม).
น. การอยู่ป่า, ที่อยู่ในป่า. (ส. วนาลย).
น. แนวป่า. (ส. วนาลี).
(กลอน) น. ป่า.
น. ที่อยู่ในป่า. (ป. วนาวาส).
น. ป่า.